Na 35 jaar wachten is RKSV Avesteyn eindelijk weer eens kampioen: ‘Het is een bijzonder kampioenschap’

HEESWIJK-DINTHER | Groot feest in Dinther. Avesteyn 1 is na 35 jaar weer kampioen geworden. Op overtuigende wijze versloegen ze afgelopen zondag een onthutsend zwak Mariahout. Op eigen veld werd het 4-0, waarna het feestgedruis volledig losbarstte. 

Avesteyn is zondag op overtuigende manier kampioen geworden. In eigen huis werd Mariahout met 4-0 verslagen.

Avesteyn had zondag aan een puntje genoeg om het felbegeerde kampioenschap in de wacht te slepen. Toen de oranje-zwarte mist, veroorzaakt door fakkels, was opgetrokken werden de honderden supporters al snel gerustgesteld. Na twee vroege goals van Rens van Vugt was duidelijk dat zondag 14 april 2024 de Dintherse geschiedenisboeken in zou gaan. Uiteindelijk liep Avesteyn vrij gemakkelijk uit naar een 4-0 einduitslag, de twee groeibriljantjes Pim van den Boom en Guus Barten maakten de twee treffers. Na het laatste fluitsignaal vlogen de spelers en technische staf elkaar om de nek. Ongeslagen kampioen, wat een weelde voor de mannen van trainer Lenard Weber.

Martien Vissers
Na de eerste speelrondes was al snel duidelijk dat dit wel eens het jaar voor Avesteyn zou kunnen worden. Jarenlang hikt de Dintherse voetbalclub al tegen de Derde Klasse aan. Steeds weer ging het mis, vaak in de nacompetitie. Ondanks een succesvolle competitiestart werd het woord ‘kampioenschap’ dan ook lange tijd alleen gefluisterd aan de Steen- en Stokstraat. Ondertussen reeg Avesteyn de overwinningen aan elkaar, maar het was een zeer trieste gebeurtenis waardoor de selectie nog dichter naar elkaar toegroeide. 

Groot feest in Dinther. Links trainer Weber.

Midden in het seizoen overleed Martien Vissers, de vader van eerste elftalspeler Rick Vissers, aan kanker. Een grote klap voor de hele vereniging. Vissers blikt terug op een voor hem bijzonder voetbaljaar: “Mijn vader was een clubman in hart en nieren. Hij heeft vrijwel alle functies bekleed, was jarenlang onze leider en erg geliefd. Iedereen binnen Avesteyn wist wie Martien was. Het is dubbel, want het liefst had ik hem er natuurlijk bijgehad. 35 jaar geleden werd mijn vader kampioen en nu ben ik kampioen. Het is speciaal én emotioneel.” Vlak na het overlijden van Martien was voetbal even bijzaak voor Rick. Hij sloeg een paar wedstrijden over. Een aantal dagen na de begrafenis speelde Avesteyn tegen FC Uden. Rick wilde er graag bijzijn en nam plaats op de bank. Vlak voor tijd viel hij in. “Het was een moeizame wedstrijd die leek af te stevenen op 0-0. In de absolute slotfase kopte ik het winnende doelpunt binnen. Dan heb je het wel over een week van uiterste.”

Martien Vissers overleed op 15 november 2023.

Het ongeluk van tweede elftalspeler Mark Pierlo heeft ook zijn sporen achtergelaten. Het eerste en tweede elftal zijn binnen Avesteyn nauw met elkaar verbonden. Weber: “Rondom deze twee trieste gebeurtenissen was voetbal even niet belangrijk. We hebben er toen ook verschillende wedstrijden uitgegooid, ondanks dat we in een goede flow zaten. De jongens hebben elkaar opgezocht en zijn er samen sterker uitgekomen. Ze wilden Dinther, Mark en Martien trots maken. Beide gebeurtenissen hebben ons diep geraakt. Het maakt het kampioenschap nog specialer.”

Jonge honden
Dat het wel goed zit met de teamgeest binnen het eerste van Avesteyn blijkt onder andere uit de werkethiek van Dries Heerkens. De ervaren goaltjesdief speelde de laatste wedstrijd erg sterk, maar moest zondag genoegen nemen met een plekje op de reservebank. Het geeft eens te meer aan hoe breed de selectie van de vierde klasser eigenlijk is. Heerkens klaagde niet, gooide niet met deuren en viel na rust in als een jonge hond. Na afloop ging de 32-jarige aanvaller voorop in het feestgedruis.

Dries Heerkens als een kind zo blij na het binnenhalen van de titel. 

Volgens Weber bestaat zijn selectie uit een mooie mix van ervaring en talenten. “De wat oudere jongens zijn niet bang om de jonge honden op hun plek te zetten. En die gaan daar op hun beurt goed mee om. We hebben natuurlijk een paar spelers die met een individuele actie een wedstrijd kunnen beslissen. Dat is erg fijn, maar ook verdedigend staan we dit jaar als een huis. Verder wil ik, zonder iemand tekort te doen, Tjeu Adank nog even benoemen. Hij is het cement tussen de stenen.” Sterkhouder Vissers vult aan: “We hebben alle posities dubbel bezet. Er is veel concurrentie en dat houdt ons scherp. Mariahout stond derde en die spelen we eigenlijk helemaal van de mat. Het geeft de kracht van dit elftal aan.”

Avesteyn werd voor laatst kampioen in 1989. De laatste promotie dateert van 2009

Weber geeft aan dat hij in een gespreid bedje terecht is gekomen. Toch heeft hij wel degelijk geprobeerd om zijn stempel te drukken. “Kampioen worden was vanaf het eerste gesprek ons doel. We wilden niet in die traumatische nacompetitie terecht komen”, lacht de 39-jarige trainer. Naast een hecht team is de gewijzigde visie volgens Weber de sleutel tot het succes. “Ik vind dat je moet uitgaan van eigen kracht. We zijn daardoor iets aanvallender gaan spelen. Ik wil geen twee lange ballen zonder boodschap zien. Daarnaast hecht ik veel waarde aan duidelijkheid. Mijn spelers moeten precies weten wat ze moeten doen, ook als de tegenstander bijvoorbeeld van systeem veranderd. Dit alles heeft geleid tot een groep spelers met veel zelfvertrouwen.” Vissers sluit zich aan bij de woorden van zijn trainer: “Hugo van de Sande (voorganger van Weber – red.) heeft de basis voor het succes gelegd. Zonder hem hadden we hier niet gestaan. Lenard bracht op zijn beurt rust. Hij weet ons op de juiste manier te motiveren. Dit jaar spelen we iets meer naar voren en met wat minder angst. Dat pakt goed uit.”

Foto van 35 jaar geleden
Weber kon zondag zijn geluk niet op. Gewapend met een blocnote stond hij langs de lijn. Pas halverwege de tweede helft ging hij rustig op een stoel zitten. “Toch moet ik bekennen dat ik niet extra gespannen was, maar onder de jongens merkten je wel enige vorm van spanning. De club had alles perfect geregeld en dan wil je het in stijl afmaken.” In zijn wedstrijdbespreking blies Weber de loftrompet voor zijn spelers. “Jullie zijn zo goed. Niemand komt bij ons in de buurt. Dat heb ik ze vooraf meegegeven. Daarnaast heb ik een foto van 35 jaar geleden laten zien toen Avesteyn voor de laatste keer kampioen werd. Zo heb ik geprobeerd om wat druk weg te nemen.”

Blijdschap bij de selectie van Avesteyn nadat ze de schaal overhandigd hebben gekregen.

Die aanpak wierp zijn vruchten af, want vanaf minuut één domineerde de ploeg uit Dinther. De Bossche oefenmeester vervolgt: “Toch vond ik het geen goede wedstijd, maar dat kwam vooral door de tegenstander. Zij lieten heel weinig zien. Jammer, maar het mag de pret niet drukken.” Weber neemt zijn werk als hoofdtrainer erg serieus. Het was laat zondagavond, maar maandagochtend heeft Weber al verschillende situaties van de wedstrijd tegen Mariahout teruggekeken. “De spelers en de club gaan door het vuur voor mij. Dan moet dat andersom ook zo zijn.”

Derde Klasse
Volgend jaar is Avesteyn actief in de Derde Klasse. De vaste supporters zijn er heilig van overtuigd dat de club daar thuishoort. Zeker gezien de relatief jonge selectie waarover Weber kan beschikken. Buurman VV Heeswijk heeft het momenteel erg lastig in de Tweede Klasse. Mochten ze degraderen dan zal de wedstrijd Avesteyn - Heeswijk volgend seizoen met rood worden gemarkeerd.

De top vijf met Avesteyn ongeslagen aan kop.

Weber hoopt nog jaren actief te zijn in Dinther. Hij voelt zich thuis bij Avesteyn. “Avesteyn hoort thuis in de Derde Klasse. Ik verwacht dat we volgend jaar lekker kunnen meedraaien. We willen niet meteen terug naar de Vierde Klasse. Deze promotie zat er al jaren aan te komen. De hele club is klaar voor de Derde Klasse”, aldus de 39-jarige trainer.

‘Hartstikke trots’
Ook Vissers verwacht dat Avesteyn volgend jaar prima mee kan in de Derde Klasse. Maar dat ziet hij dan wel. Eerst genieten van de titel en alle bijbehorende festiviteiten. “Zondag was geweldig, maar ook emotioneel. Het spandoek, mijn moeder die de schaal mocht uitreiken en je medespelers die je allemaal een knuffel komen geven. Ons pa zou hartstikke trots zijn geweest. Ik heb me in de hele periode erg gesteund gevoeld door de selectie en door de rest van de club. Zo heeft mijn vader op zijn sterfbed nog een wedstrijd van ons kunnen bekijken via een livestream. Dat is toch mooi?”, besluit Vissers.