Hanneke Riem bezocht Auschwitz: ‘Ik vind het nog te heftig om naar de foto’s te kijken’

VEGHEL | Hanneke Riem brengt met haar 22 jaar de gemiddelde leeftijd van de werkgroep Dodenherdenking Veghel flink naar beneden. De Veghelaar is twee jaar lid van de werkgroep en toch al benoemd tot secretaris. Riem is erg gefascineerd door de Tweede Wereldoorlog en bracht al eens een bezoekje aan het Poolse concentratiekamp Auschwitz. 

Hanneke Riem.

Waar komt de fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog vandaan?
Het begon eigenlijk al vroeg toen ik nog op de basisschool zat. De kinderen van groep 8 adopteren altijd het monument van 4 mei. Ik vond dat altijd heel bijzonder om te zien. Dus toen ik in groep 8 zat voelde het ook echt als een eer. Als ze op school erover kwamen vertellen was ik altijd heel erg geconcentreerd aan het luisteren en durfde ook vragen te stellen. In die tijd ontmoet je ook een hoop mensen die over de oorlog komen vertellen. Ik keek naar die mensen op.

Waarom besloten om lid te worden van de werkgroep Dodenherdenking?
Omdat de groep mensen die de oorlog hebben overleefd en meegemaakt steeds kleiner wordt. De verhalen worden minder. En ik vind het belangrijk dat we de verhalen blijven vertellen. Wat er is gebeurd mogen wij nooit vergeten.

Hoe zien je werkzaamheden er precies uit?
Wij komen als groep meestal eind augustus al bij elkaar om na te denken over het onderwerp en wat we willen gebruiken met de dodenherdenking. Ik was al een tijdje de notulen aan het maken van de vergaderingen. Sinds kort ben ik ook gevraagd om de secretaris te worden van de groep. Zo hebben een aantal mensen hun vaste taken.

Waarom vind je het belangrijk dat we ieder jaar uitgebreid stilstaan bij 4 mei?
Omdat er mensen gevochten hebben voor onze vrijheid. Ook zijn er onschuldige mensen op een verschrikkelijke manier gestorven. Het was een heftige oorlog. 

Tijdens de Dodenherdenking in Veghel zie je vaak weinig mensen onder de 30 jaar. Baart je dat zorgen?
Ja. Ik vind het een belangrijk onderwerp en ik vind dat we het niet mogen vergeten wat er is gebeurd. Als werkgroep denken we ook steeds na over hoe we jongeren kunnen bereiken.

Hoe kijk je terug op het bezoek aan Auschwitz?
Het was een bijzondere reis die ik heb gemaakt met mijn ouders We zijn een hele week met een bus onderweg geweest en hebben toen meerdere kampen bezocht. Ook de filmset en het museum over Schindler’s list hebben we bezocht. De joodse wijk in Krakau, de stad Dresden en nog meer plekken waarbij onze gids steeds vertelde over de geschiedenis. Ik denk er nog vaak aan terug hoe het was, wat ze allemaal vertelde, wat we zagen. Het is al twee jaar geleden dat ik die reis heb gemaakt, maar ik moet nog steeds alle foto’s en filmpjes uitzoeken. Het is voor mij nog te heftig om ernaar te kijken. Het is in ieder geval een reis die ik nooit zal vergeten.

In het Midden-Oosten en Oekraïne is momenteel een oorlog gaande. Maak je je daar zorgen om? 
Ja. Toen we twee jaar geleden Krakau uit reden waren ze bij een monument aan het zingen en stonden ze met Oekraïense vlaggen, op dat moment kregen ik en meerdere mensen in de bus het nieuwsbericht op onze telefoon binnen dat er de eerste signalen van genocide in Oekraïne waren, het was even heel stil in de bus. We lijken er niet veel van geleerd te hebben...

Op zaterdag 4 mei is de voorstelling ‘De uitvaart van De Vrede’ gratis te bezoeken in de Blauwe Kei op de Noordkade in Veghel. Kaartjes reserveren is wel verplicht. Dat kan hier.
Vanaf de Blauwe Kei start rond 19.30 uur een stille tocht naar de Veghelse monumenten aan de Kolonel Johnsonstraat, waar de herdenking en kranslegging plaatsvindt. Harmonie Frisselstein, het Sint Barbara Gilde en de kinderen van groep 8 van Basisschool Bernadette verlenen medewerking aan dit buitenprogramma.