Hoe dan?

De afgelopen weken kregen we door moeder natuur korte of langere periodes regen voorgeschoteld. Ideaal weer om planten te verzetten in de Dintherse tuin waar ik al de nodige dagen met m’n handen in de grond zit. Zaterdag explodeerde het kwik even en je zág bij wijze van spreken de bladverliezers groen worden. Prachtig! Bovendien brulde op de meest onverwachte plekken nieuw plantenleven de grond uit. Wat mooi meegenomen was, want het nu wél zichtbare spul kon zo meteen meegenomen worden in het verzetplan. Regenjas en werktrui hingen voor de zekerheid nog in de buurt. Bleken op zaterdag én zondag niet nodig.

Moe, Cratexsmerig, maar genietend van ontluikende natuur en het mooie weer, fietste ik met een stevig muziekje op de oren zondagmiddag huiswaarts. Richting Veghel. Nét buiten Dinther keek ik naar rechts en vanaf dat moment nam hevige verbazing mijn gemoed over. Op zeiknatte akkers langs de Aa, een eindje verderop, stonden sproei-installaties volle bak aan. Huh?! Eén dag geen regen en er moet al (potentieel drink)water over planten? Hoe dan? Wat zijn dat voor planten? Waterplanten?

Moet er wel eerlijk bij schrijven dat thuis op m’n bureau column-idee-artikelen lagen over snel oplopende watertekorten in Nederland. Tegen 2030 krijgen álle drinkwaterbedrijven daar namelijk mee te maken. Maak me al jaren zorgen over onze omgang met water. Tegelijkertijd geef ik eerlijk toe dat mijn generatie (boomers/generatie X) de boel ooit grotendeels heeft verkloot. Enerzijds uit onwetendheid/onkunde, anderzijds vanwege louter economisch gewin/egoïsme. Verder komt mijn zorg voort uit het hebben van kinderen en kleinkinderen. Ook best egoïstisch gedacht natuurlijk. Wat laten we voor hen achter? Wat kan ík nog doen, behalve luisteren naar “elke druppel telt!”? En ernaar handelen. Korter douchen, kraan niet laten lopen, wasjes draaien met volle trommel, geen tuin sproeien met brandende hitte, enzovoorts. Maar hoe moeilijk ís dat, als je vervolgens grootverbruikers enorme hoeveelheden ziet verspillen en zich nauwelijks iets aantrekken van dat “elke druppel telt!”? Zag vorige zomer langs de Erpse weg, in tropische omstandigheden, zelfs arbeidsmigranten in regenpak werken met ‘beregening’ over hun hoofden. Hoe dan?! Onmenselijkheid én verspilling in één oogopslag!

Het wordt tijd eens goed na te gaan wat een aantal ‘grote jongens’ in Meierijstad en omgeving wérkelijk bijdragen aan leefbaarheid en sociale samenhang rondom hun productielocaties. Dat rigoureus wordt ingegrepen bij aantoonbaar drinkwaterbedreigende maak-industrie, verontreinigende vleesfabrieken (mest,lucht), bestrijdingsmiddelgeile monocultuurakkerbouwers/megatuinders. Geen genoegen meer nemen…zoals vroeger…met: Hoe dan?...