Besturen is ook zíen!

Las onlangs een artikel van Terence Garnier. Over politici die nooit echt vrij zijn en zelfs tijdens hun zomervakantie de meest uiteenlopende ideeën opdoen voor plannetjes binnen hun eigen land, stad of gemeente. Mijn eerste gedachte was gelijk: ‘Dat zijn goeie! Die moet je zien te houden’. Garnier beschrijft hun voornemens om bij terugkomst meteen werk te maken van die ingevingen. Nogmaals: ‘Dat zijn goeie! Verder kijkend dan alleen de eigen taakomschrijving, werkomgeving, urentabel, salariëring. Betrokkenheid tonend’.

Garnier vraagt zich vervolgens af of al dat leuks ook werkelijk tot iets leidt. Constateert dat het in de praktijk moeilijk meetbaar is. Beschrijft wat ideeën van (Haagse) raadsleden en de trage, vaak uitzichtloze procedures die (soms briljante) ingevingen te wachten staan. Helaas, voeg ik daar graag aan toe. Tegelijkertijd is echter ook waarschuwing geboden. Want iedereen kent wel het voorbeeld van een onder een lekker zonnetje-op een prachtig vakantieplekje-heerlijk wijntje. Waarvan de plaatselijke wijnboer nog dozen vol heeft. Eenmaal thuis in de achtertuin blijkt het godendrankje echter nauwelijks te zuipen. Oftewel: iets wat in een andere omgeving geweldig overkomt blijkt hier niet altijd een-op-een bruik- of toepasbaar. Maar…en daar gaat het mij natuurlijk om…van het ene idee kom je misschien op een andere wél toepasbare ingeving. 

Natuurlijk zijn het niet alleen politici die altijd en overal aanstaan. Ik weet zeker dat dit voor talloze beroepsgroepen geldt. Zelfs die van de columnisten. Hoe vaak ik als Veghelaar niet heb gedacht: ‘Dat zouden we in Meierijstad ook eens moeten uitproberen’. Er zelfs over schreef. Als onze hele gemeenschap er plezier aan beleeft of profijt van heeft: waarom niet? Daarom vond ik het jammer dat ik onlangs terugkwam uit Overijssel en daarná pas las dat in Dalfsen de gelukkigste inwoners van Nederland blijken te wonen. Had ik het eerder geweten, dan had ik die zielsgelukkige gemeente natuurlijk uitgebreid bezocht. Om u hier op de hoogte te brengen van de tips en trucs die de Dalfsenaren hanteren om hun zalige leven op Neerlands hoogste gelukkigheidspeil te krijgen.

Misschien, nee hopelijk, heeft een van onze Meierijstadse politici dit alsnog opgepikt en gaat onze gemeenteraad ervan horen. Niet dat we in Veghel niet gelukkig zijn, maar…het kan altijd beter. Toch? En aangezien wij als inwoners uiteindelijk bepalen wie namens ons de verantwoordelijke politicus mag uithangen…en wij dus feitelijk sámen besturen…roep ik alle Meierijstadbestuurders op behalve vooruit te kijken vooral ook te zíen!...