Monty Python is terug!

Nee, heb er live niets van gezien. Echt niet. Kon ik niet. Heb totáál niets met het opzichtig etaleren van door louter overerving ontstane standenverschillen, rijkdom, daaraan gekoppelde pracht en praal. Kijkjes in royalty’s-versus-het-gewone-volk-keukens bezorgen mij doorgaans onbeschrijflijke jeuk. Ga ik dus ook niet opzoeken. Ben verder niet geïnteresseerd in dat urenlange, quasi specialistische geleuter eromheen. Denk aan voetbalwedstrijden. Uren gelul ervóór, erná, zestig minuten bar slecht theater, half uurtje balletje trappen. 

Nee, korte samenvattingen, daar houd ik van. 

De kroning van Charles heb ik dan ook louter meegekregen via journaalbeelden. De bespottelijkheid dróóp er van af. En toen vervolgens het beeld van Charles’ scheve hoofd met daarop die zware bontjeskroon vol edelstenen op mijn netvlies verscheen wist ik het zeker: Monty Python is terug! Voor de jongeren onder ons: Monty Python bestond uit zes Britse ‘mafkezen’ die…tégen alle comedyregels in…heerlijke tv en films maakten. Vergelijk ze enigszins met Van Kooten en de Bie met hun geweldige sketches en typetjes. Nee? De mannen van Jiskefet dan? Met hun Lullo’s of Debiteuren Crediteuren? Nog niet duidelijk? Google dan gewoon wat Monty Python filmpjes, maar let op: sommige beelden kunnen als schokkend worden ervaren… 

Absurd komisch vond/vind ik ze. Zo hoefden sketches volgens hen helemaal niet altijd een clou te hebben. Zoals die waarin John Cleese tegen Eric Idle en Michael Palin zegt: ‘Dit is de mafste sketch waar ik ooit in zat’, waarna ze stoppen en gewoon van de set stappen. Dáar moest ik aan denken toen ik k(r)oning Charles zag. Een guitig koppie met een grappige zware kroon op z’n hoofd. Vond ‘m erg op Python Michael Palin lijken (Google Palin maar eens) en zag eerder genoemde sketch zó voor me, maar dan met Charles in de hoofdrol: Dat ie die hele poppenkast plots beu is, uit de troon oprijst (dat doen koningen namelijk), ‘And now for something completely different’ aankondigt, van het podium afstapt en met een silly walk de kerk uitwandelt. Camilla en een miljoenenpubliek in opperste verbijstering achterlatend. Niks clou!

In Nederland kennen we natuurlijk ook monarchistische poppenkast. Onze Willem-Alexander doet z’n best wat af te dalen richting volk, maar het lijkt wel alsof een gedeelte van ’zijn’ volk hem graag verheven wil blijven zien. Wie zijn podcasts beluistert hóórt zijn keurslijf knellende geluidjes maken. Misschien had Edwin Evers (ook ooit van de typetjes) onze vorst wat filmpjes moeten adviseren van Monty Python…