Afbeelding

Verdronken kalf?

Column Column Hans van der Wijst Column Hans van der Wijst 5.591 keer gelezen

Mijn ouders bevinden zich, overtuigd ‘geurnd’, op het stuk begraafplaats achter de onlangs afgebrande, voormalige Congregatiekapel. Hoewel geen frequent bezoeker van hun gedenkplek, kom ik er jaarlijks wel een keertje kijken of ze er nog een beetje fatsoenlijk bijliggen’. Eh…staan. Liep dan langs de buitenkant van de kapel en werd daar onderhoudstechnisch gezien niet vrolijk van. Ik ben echter geen onderhoudsexpert en talloze oude (kerk)gebouwen liggen er de laatste jaren sowieso slecht bij vanwege drastisch afnemend kerkbezoek, lege onderhoudskassen én…niet onbelangrijk…verschil in prioriteitsdenken.

De kapelbinnenkant zag ik al toen het nog bibliotheek was. Oud gebouw, lastig warm te stoken en door alle boeken was natuurlijk moeilijk te zien of het pand ‘leed’. Dat dergelijke signalen richting beleidsbepalers gegaan moeten zijn werd echter duidelijk toen de bieb verkaste naar het oude gemeentehuis op de Markt. Vervolgens werd het behoed voor de sloop (toentertijd was het blijkbaar niet zo’n belangrijk Pierre Cuypers-monument als nu wordt gesuggereerd) en eígenlijk gered door de komst van een moskee. Hierdoor veranderde de binnenkant. Ik bezocht de moskee jarenlang met groepen schoolverlaters in het kader van projecten die begrip voor elkaars geloof en cultuur met zich moesten meebrengen.
Afgelopen week ontstond er de nodige ophef over onderhoudsuitlatingen van de Veghelse pastoor Ard Smulders. In voetbaltermen gesproken: dit was een wat emotionele en onbesuisde tackle. Eentje tegen het zere been van Abdulkadir Evlek die er namens de Turkse gemeenschap vervolgens óók met aardig gestrekt been inging en sprak over polarisatie en onjuiste beschuldigingen. Ik miste een soort van scheidsrechter. De gemeente bijvoorbeeld. Vooral ná die ‘wedstrijd’.

Want waar Evlek vollédig gelijk in had, was dat men dit onderling had moeten bespreken. Als grote jongens onder elkaar. Potje thee/koffie of flesje miswijn erbij, alle contracten/schriftelijke afspraken op tafel en sámen (met álle ‘kapelpartijen!) tot de conclusie komen dat iederéén steken heeft laten vallen in dit hoofdpijndossier. De diverse gebruikers, maar zeker ook de controlerende partij(en). 

Intussen kun je eigenlijk alleen maar spreken over verliezers. Of…wacht even… misschien moeten we ze winnaars noemen. Want wie kan nu nog bepalen wat niet goed onderhouden was? Volgens mij hoeft de projectontwikkelaar die de kapel momenteel bezit slechts rekening te houden met de meest beeldbepalende buitenkant en kan ie binnen vrij ‘vrij’ aan de slag. De gemeente is van een hoofdpijndossier af en de brandweer had een geweldige fik. En nu het afzetlint weg is kan ik even bij ons pa en ma gaan kijken.

En nu?
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant