E-bike-Ellende

Vanaf mijn woonerf rijd ik vaak het fietspad op naast de Veghelse Bundersweg. Welke richting je ook inrijdt, rotondes volgen snel. Daar is het, zoals vele plaatsgenoten weten, áltijd oppassen geblazen. Niet iedere chauffeur weet tenslotte dat rotondes in Meierijstad van beide kanten genomen mogen worden. Ook ambulancechauffeurs zullen dat… eh… ronduit beamen. 

Moest ik ‘vroeger’ pas écht op gaan letten als ik zo’n rotónde naderde, nu moet ik al op ons wóónerf alert zijn. Het fietspad oprijden is namelijk even uitdagend geworden als rotondes nemen. Voorbeeld? Stapte van de week op de kleinkind-fiets. Een traag vehikel vol zitjes, een windscherm én voorwielkrat. Dat krat is overigens wel handig voor alles wat na oppasdagen door dochterlief’s gezin vergeten wordt. Deze keer lagen er wat (volle) luiers in. En gele laarsjes. 

Afijn, terwijl ik die tank met buitenzitplaatsen op gang kreeg, naderde het fietspad. Een vreemd fluitend geluid deed me opkijken. Maar goed ook, want een laagvliegende e-bike zoefde vliegbasis-Volkel-waardig voor me langs. Geen speed-pedelec…die ken ik wel…maar een speed-fat-bike. Diens brede banden veroorzaakten dat fluitende geluid. Met mí-ní-maal 40 kilometer per uur verdween de bestuurder snel uit beeld. Maar niet voordat ik had gezien dat er een joch van een jaar of vijftien op zat. Zónder helm… Napeinzend dacht ik aan mogelijk gevaar bij de volgende rotonde: automobilist komt aanrijden, remt af, kijkt naar rechts (e-bike-richting, maar coureur nog niet zichtbaar), kijkt naar links en rijdt door. Grote kans dat dergelijke fietsen plots ín je rechter-voorportier zitten. En de brokkenpiloot na lancering een krater ín de rotonde heeft veroorzaakt. Ik huiverde bij de gedachte aan zijn fysieke staat.

Dit nú noch incidentele gevaar in ‘de provincie’ líjkt klein bier bij de e-pleuris die in Amsterdam is uitgebroken. Daar is men de door elkaar scheurende Van Moofs, fatbikes en e-bakfietsen intussen beu. Wie nog wél op eigen trapkracht rond fietst, wordt steeds vaker het slachtoffer van de e-meute. Vervolgens lees je krantenkoppen als E-bikes gaan sneller dan gedacht. Ze beschrijven haarfijn welke ‘weeffouten’ onze Nederlandse samenleving bevat: té weinig vooruitkijken bij nieuwe ontwikkelingen.
Gevolg: achter allerlei overlast gevende feiten aan moeten hobbelen. Denk hierbij ook aan de e-sigaret (vape) of online gokken.

Wat mij echter het meest bezighoudt: welke ouders laten hun kind ónbeschermd op zo’n scheurijzer rondjakkeren? En leggen ze de mógelijke gevolgen uit aan hun kroost? Vóór we het weten zitten we hier in Meierijstad óók met extreme e-bike-ellende…