Prakkeseerweer

Druilerige omstandigheden brengen mensen niet zelden in licht depressieve stemmingen. ‘Kloteweer’ is wat mij betreft echter prima ‘nadenkweer’. Waar ik tijdens mooie dagen vooral bezig ben met wat ik buiten allemaal ‘actief’ kan doen, zou gestaag neerdalende regen er éigenlijk voor moeten zorgen dat ik toekom aan de wat passievere bínnenzaken die nog kunnen of moeten worden afgehandeld. Die staan echter zelden bovenaan mijn graag-te-doen-lijstje. Dus maakte ik maandag en dinsdag ondanks allerlei regen lange wandelingen. Regenjackie aan, pluutje mee, de paden op, de lanen in. Omgeving Veghel. 

Het bleek prima ‘prakkeseerweer’! Of dat een typisch Brabants woord is waag ik te betwijfelen, maar als kind heb ik ’t vaak gehoord van m’n opa. Die Zeelandse Van der Wijst werd maar liefst 99 jaar oud. Waarschijnlijk omdat ie echt nergens over ‘prakkeseerde’. Het woord staat voor ‘nadenken’ of ‘piekeren’ en is afkomstig van ‘praktiseren’, dat vroeger niet alleen ‘in praktijk brengen’ betekende, maar ook ‘uitdenken’. Nou, dinsdag dacht ik dus van alles uit. Om het vervolgens via deze column in praktijk te brengen. Opvallend genoeg bespeurde ik daarbij wat zwaarmoedigheid in mijn over het algemeen uiterst opgewekte karakter. De reden? Vogels! Ga ik uitleggen.

Wandelend in al die nattigheid zag ik louter kraaien en eksters. Écht waar! Tijdens ‘kloteweer’ alleen maar ‘klotevogels’ zien was voor mij plotsklaps geen toeval meer. Biologen en vogelvolk zullen nu meteen hoofdschuddend afhaken, maar ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die zich zorgen maakt over de enorme toename van dit zwarte en zwart-witte vogelgespuis. Zelfs in mijn achtertuin roven ze alles bij hun kleinere soortgenoten, moorden er op los en terroriseren met hun krassende en schorre kreten ieder wél gevarieerd vogelgezang. Ze lopen als de gemiddelde voetbalhooligan (‘borst vooruit, kom maar’), ogen agressief en hebben áltijd een grote snavel. Ik overweeg op mijn binnenwerklijstje ‘luchtbuks aanschaffen???’ te zetten.

Moest dinsdag meteen denken aan een noodkreet uit België waar men in het kader van een cocaïneoorlog in Antwerpen de Nederlandse crimineel als volgt beschreef: lomp, kil, hondsbrutaal en nergens bang voor. Mijn eerder bespeurde zwaarmoedigheid woekerde al wandelend én vogelspottend verder. Schrok zelfs van m’n eigen Baudetiaans complotdenken. …Ongehoord…wat mij betreft. Nee, ik móet het kwijt: Is hier mógelijk sprake van natúúrlijke overeenkomsten (biologen: denk mee!) tussen toename van bepaalde vogelsoorten, opkomst van georganiseerde misdaad én invloed van tweespalt zaaiende politieke stromingen?

Of heb ik te lang rondgelopen in prakkeseerweer?...