Van Groningen tot Maastricht: Henk magneetvist het hele land door

ERP | Het miezert een beetje en er staat een guur windje. Geen ideale omstandigheden om te gaan magneetvissen. Ondanks dat Erpenaar Henk Driessen wel iets gewend is, blijft hij vandaag toch maar binnen. "Het liefst ga ik elke dag, maar vandaag blijf ik binnen. Mijn vrouw en ik hebben de kleinkinderen", vertelt hij terwijl twee kleine koters ietwat verlegen achter hun opa blijven staan.

Magneetvissen is een hobby die snel aan populariteit wint. Sinds een paar jaar staan er steeds meer vissers langs beekjes, riviertjes en kanalen. Het mysterieuze is voor velen de drijfveer om de magneet (kosten zo'n 130 euro per stuk), ongeveer ter grootte van een ijshockeypuck, het water in te laten vallen. Wat komt er naar boven? Een fiets, telefoontje, sieraden, oud ijzer of helemaal niks.

Henk Driessen is eigenlijk per toeval Magneetvisser geworden. 'Het was liefde op het eerste gezicht', lacht hij.

Af en toe trekken Henk en consorten iets gevaarlijks uit het water. Toen Henk (64) een jaar of elf geleden werd meegevraagd door zijn zoon Willem twijfelde hij. 'Dit is toch niks voor mij', dacht de postbode uit Erp. Toch gaf hij het een kans en de rest is geschiedenis. "Ik was meteen verkocht. Het was liefde op het eerste gezicht", lacht hij. Het onbekende, de spanning en de onvoorspelbaarheid. Henks ogen beginnen te twinkelen als hij erover vertelt. "Wanneer je het touw met de magneet langzaam het water in laat glijden, weet je niet wat er mee naar boven komt. Er ligt ontzettend veel troep op de bodem, maar soms haal ik dingen uit het water die echt bijzonder zijn. Bijna alles bewaar ik in mijn museum." Henks museum heeft zowel een binnen- als buitenruimte. Zijn hele tuin staat vol met kasten. De grotere voorwerpen, denk aan fietsen, brommers en een wc-pot, staan verspreid door de tuin.

Henk haalt niet altijd spannende objecten uit het water...

"Je vist de meest bijzondere dingen op. Een kistje met 'vrouwenspeelgoed' en sieraden bijvoorbeeld. Dat lag in Utrecht dichtbij de hoerenbuurt. Vermoedelijk heeft iemand het gestolen. Verder haal je wc-potten, geldkistjes vol knikkers en complete brommers uit het water", lacht hij. Binnen bewaart Henk zijn opgeviste pareltjes in een speciaal ingerichte vitrinekast. "Schildjes uit Amsterdam, oude munten, munitie, een paar revolvers en een dolk van de Hitlerjugend." Ook zijn allereerste magneet heeft een plaatsje gekregen in zijn zelf benoemde 'prijzenkast'. De verhalen achter de gevonden voorwerpen zijn onbekend. Henk: "Dat vraag ik me constant af. Je mijmert wat af, maar dat is juist leuk."

Bloedstollend
Terwijl de koffie staat te pruttelen, de cake op tafel staat en Henks kleinzoon op zijn schoot kruipt, schuift ook zijn vrouw Wilhelmien aan. Ze vindt de hobby van haar man bijna net zo bloedstollend als Henk zelf. Zelf vissen doet ze echter niet. "Nee dat is Henk zijn ding, maar ik ga wel vaak mee hoor. Soms gaan we een dagje of een weekendje weg naar een Nederlandse stad. Wanneer Henk gaat vissen, zit ik lekker langs de kade een boek te lezen. Of als het wat minder weer is, duik ik een cafeetje binnen en neem ik plaats aan de stamtafel. Je raakt altijd in gesprek met mensen." Van Groningen tot Maastricht: Henk 'magneetvist 'het hele land door. "We pikken samen een hotelletje en maken er echt een paar dagen uit van", vertelt hij.

Wilhelmien, de vrouw van Henk, vindt de hobby van haar man erg leuk. 

Verboden
Het romantische beeld van magneetvissen heeft de laatste tijd wel te kampen met wat tegenslagen. Verschillende gemeentes in Nederland hebben het inmiddels verboden. Er zijn twee veel voorkomende ergernissen rondom magneetvissen. Zo zijn er een aantal vissers die hun rommel niet opruimen en worden er zo nu en dan explosieven opgevist. Dit kan voor gevaarlijke situaties zorgen.

Magneetvisser Henk bij zijn zelf benoemde 'prijzenkast' in zijn woning in Erp. 

Onlangs nam een Veghelse magneetvisser een granaat mee naar huis. Het gevolg? De politie ontruimde zo'n 50 tot 60 woningen binnen een straal van 100 meter van de gevonden granaat. "Om alle risico's uit te sluiten hebben we omwonenden moeten evacueren", liet de politie destijds weten. Henk zit heftig met zijn hoofd te schudden. "Dat is ook wel beetje dom hoor. Wanneer je een granaat of een bom uit het water haalt dan moet je meteen de politie bellen en het explosief in het water laten zakken, om een eventuele ontploffing te dempen. Ook als je het niet zeker weet. Je moet geen risico's nemen met deze hobby.", zegt hij streng. Rotzooi laat Henk nooit achter. "Ik neem alles mee naar huis. De interessante dingetjes komen in mijn museum te liggen en het oud ijzer breng ik naar een oud-ijzerboer."

Vergunningen
In Meierijstad mag Henk voorlopig zijn magneet nog laten afdalen in de verschillende wateren. "Er is tijdens de Tweede Wereldoorlog veel gevochten in onze gemeente dus je komt hier relatief veel oorlogsrelikwieën tegen. Kijk kogels zijn niet zo erg, maar wanneer je een granaat opvist komt de EOD in actie." Er komen ieder jaar meer magneetvissers bij, waarvan er dus een aantal zich niet helemaal houdt aan de gedragsregels van de ervaren vissers. "Waarom werken we niet met vergunningen? Dan weet iedereen waar hij of zij aan toe is. De regels zijn duidelijk en wanneer je je daar niet aanhoudt, raak je de vergunning kwijt." Volgens Henk kleven er ook positieve dingen aan het magneetvissen. "Het is goed voor het milieu. De wateren worden er schoner van", besluit de Erpenaar.