Opvangputje?

Toen het vmbo járen geleden opvangputje van het onderwijs genoemd werd, bekroop mij als mens, onderwijsman, columnist een uitermate opstandig gevoel. Wie zulke denigrerende termen gebruikt, moet eens goed in de spiegel van de samenleving kijken. Waarschijnlijk barst-ie. 

Het volk (ook plaatselijk) dat bovenstaande putjesmening uitbraakte moet afgelopen week opgekeken hebben van de uitzonderlijke successen van het Veghelse Fioretti College op de Nederlandse kampioenschappen voor beroepen. Niks opvangputje! Perfecte plek voor praktisch ingestelde leerlingen. Mét gezond verstand, grote werkzekerheid en talloze doorgroeimogelijkheden. Vakmanschap náást puur theoretisch geschoolden. Nét zo belangrijk. 

Wanneer dus een term als opvangputje gebruikt wordt in relatie tot MENSEN begint het bij mij gelijk te jeuken. Afgelopen week was dat opnieuw het geval bij een uitspraak van Albert Dominicus, VVD-raadslid in Meierijstad. Tijdens een debat werd de opvang van een hoger aantal asielzoekers (Spreidingswet) besproken in samenhang met de huisvesting van Oekraïense vluchtelingen. Complimenten alom voor de ‘methode Meierijstad’: kleinschalige opvang, waarmee zelfs landelijke bekendheid werd verworven, in plaats van grote ‘kampen’. Maar…volgens onder andere Dominicus moet dat succes niet leiden tot méér opvangplekken dan de Spreidingswet voorschrijft. Die ‘vrees’ was blijkbaar ontstaan omdat ergens in een voorstel de zin…’of zoveel asiel opvangplekken als door onderlinge uitruil in de regio is overeengekomen’...voorkwam. Dominicus gaf vervolgens aan dat Meierijstad niet het ‘opvangputje van de regio’ moet willen worden. Jeuk! 

Je moet tegenwoordig verrékte goed opletten wat je zegt. Of schrijft. Dus let ik zo goed mogelijk op. Lukt niet altijd. Ik leer er wekelijks van. Ook bij politici is dat natuurlijk het geval: opletten wat je zegt! Of laat opschrijven. Door journalisten bijvoorbeeld. Of columnisten. Alles ligt tegenwoordig onder een vergrootglas. Heb er letterlijk eentje naast mijn toetsenbord in een bakje staan. Voor de kleinkinderen. Leen ‘m echter graag uit. Dan zal snel duidelijk worden dat een grote groep MENSEN daar niet onder past. Het woord opvangputje wél. Ik associeer het snel met viezigheid, nare geurtjes. Niet iets waar je graag mee aan de slag gaat. 

Volgens mij zijn er veel betere woorden te bedenken in relatie tot de problematiek rondom asiel- of vluchtelingenbeleid. Die voor een hele andere beeldvorming zorgen bij lezers die weinig of gewoon geen moeite doen om zich te verdiepen in welke bestuurszaken dan ook. Kretologie en oneliners zijn momenteel gebruikelijk op het politieke toneel. Moeten we niet willen. Schept onduidelijkheid. Voor je het weet wordt een opvangputje afvoerputje…